ŚWIETLICA SZKOLNA stanowi integralną część systemu wychowania szkolnego. Jest ważnym ogniwem uczestniczącym w realizacji celów nie tylko opiekuńczych, ale i dydaktyczno-wychowawczych szkoły. Szkoła prowadząca świetlicę zapewnia uczniom najbardziej potrzebującym odpowiednie warunki do pracy przy odrabianiu lekcji, odpoczynku, relaksacji, rozwijaniu własnych zainteresowań oraz przyswajaniu prawidłowych nawyków. Świetlica spełnia bardzo ważną we współczesnym świecie To właśnie na świetlicę szkolną spadł ciężar realizowania funkcji wychowawczej. Właśnie w świetlicy dziecko pokazuje to, jak naprawdę funkcjonuje w szkole, grupie rówieśniczej, jest najbardziej autentyczne. Dla wielu nieśmiałych dzieci stwarza ona okazję do współpracy i wspólnej zabawy z innymi. Dzieci łatwiej nawiązują kontakty z rówieśnikami, mają okazję do swobodnej rozmowy oraz wzajemnej pomocy. Dzieci z własnej woli przychodzą z nami porozmawiać o swoich problemach lub sukcesach, czekają na prowadzone przez nas zajęcia.
GŁÓWNE ZADANIA ŚWIETLICY SZKOLNEJ
- Pomoc w nauce oraz tworzenie warunków i przygotowywanie do samodzielnej nauki i pracy umysłowej.
- Organizacja gier, zabaw ruchowych i innych zajęć zarówno na terenie szkoły, jak i na świeżym powietrzu.
3. Wykrywanie i rozwijanie u uczniów uzdolnień i zainteresowań oraz organizacja odpowiednich zajęć.
4. Dbanie o uczestnictwo uczniów w kulturze , udział w kulturalnej rozrywce, kształtowanie nawyków kultury życia codziennego.
5. Upowszechnianie zasad higieny osobistej, czystości i dbałości o zdrowie.
6. Rozwój samodzielności i społecznej aktywności.
7. Współpraca z rodzicami oraz z nauczycielami uczniów uczęszczających na świetlicę, jak również z placówkami kulturalnymi, sportowymi, itp.
CELE TWORZENIA ŚWIETLIC SZKOLNYCH
– odpoczynek – regeneracja sił fizycznych i psychicznych
– rozrywka – wyzwalanie przyjemnych emocji – rozwijanie indywidualnych zdolności i zainteresowań
FUNKCJE PEŁNIONE PRZEZ ŚWIETLICE SZKOLNE
– funkcja opiekuńcza ( czuwanie nad zdrowiem, bezpieczeństwem oraz właściwym rozwojem dzieci)
– funkcja profilaktyczna ( stymulowanie procesów rozwojowych dzieci przez ich własna aktywność i inicjatywę)
– funkcja reedukacyjna ( działanie prowadzące do wyrównywania braków, korygowania wad oraz nieprawidłowości rozwojowych )
– funkcja kompensacyjna ( wyrównywanie niedostatków środowiska rodzinnego życia).
ZASADY OBOWIĄZUJĄCE W PRACY ŚWIETLICY SZKOLNEJ
– zasada motywacji ( uczniowie zmotywowani do uczestnictwa w atrakcyjnych zajęciach mają możliwość zaspokojenia swojej potrzeby swoich doznań emocjonalnych)
– zasada aktywności (wzbudzanie u wychowanków ich własnej inicjatywy ? wszystkie metody bazujące na działaniu i samodzielnym angażowani się mobilizują do aktywności)
– zasada indywidualizacji ( indywidualne podejście do dziecka, znajomość jego potrzeb, zdolności, zainteresowań; wszystkie oddziaływania wychowawcze należy dostosować do indywidualnych możliwości ucznia jak i całej grupy)
– zasada systematyczności ( zajęcia należy dokładnie planować i dbać, aby były one ze sobą powiązane)
– zasada swobody ( wychowawca powinien inicjować i zachęcać uczniów do zajęć w taki sposób, by brali w nich udział z własnej woli)
– zasada atrakcyjności ( wychowawca musi doskonalić swoją metodykę pracy w atrakcyjne formy działań)
– zasada higieny i bezpieczeństwa ( przestrzeganie zasad BHP oraz higieny osobistej).
METODY PRACY W ŚWIETLICY SZKOLNEJ
PIERWSZY PODZIAŁ:
– metoda pracy grupowej ( praca w zespołach angażuje wszystkich uczniów umożliwiając im wykazywanie się)
– metoda pracy indywidualnej ( podczas zajęć indywidualnych uczeń sam wybiera sobie zadaniai je wykonuje, w czym może pomagać mu wychowawca; przykładem takich zajęć może być czytanie książek, czasopism, wykonywanie elementów dekoracyjnych)
– metoda pracy masowej ( zajęcia takie angażują wszystkich uczniów ze świetlicy, np. udział w koncercie, w konkursach, oglądanie filmów i programów telewizyjnych).
DRUGI PODZIAŁ:
– metody zajęć praktycznych ( techniki plastyczne, zabawy i gry dydaktyczne, konkursy, imprezy, uroczystości, działalność społecznie użyteczna, ćwiczenia, sporty oraz wycieczki itp.)
– metody oglądowe ( oglądanie przedmiotów, fotografii, map, tablic, filmów, prezentacji multimedialnych itp.)
– metody werbalne (pogadanka, dyskusja, opowiadanie bajek, różnych przygód i wrażeń, słuchanie e-booków).